5 წლის დამთავრებულიც არ იყო პირველი მსოფლიო ომი, როცა ცნობილმა ამერიკელმა აქტრისამ, ფანი ბრაისმა ცხვირის ფორმა შეიცვალა და ,,აბზეკილი,, ცხვირი მოირგო. ამ ფაქტმა ყველა შოკში ჩააგდო. ყველას უკვირდა, რატომ დააყენა ცნობილმა სახემ ეჭვქვეშ თაყვანისმცემელთა განწყობა და რატომ გარისკა ამხელა ცვლილება..

ამის შემდეგ გავიდა 40 წელი და როდესაც ბარბარა სტრეიზანდი თავისი ბუნებრივი ცხვირით გამოჩნდა ფილმში ,,სასაცილო გოგონა,, ახლა უკვე, ყველა იმას კითხულობდა, რატომ არ იცვლიდა იგი უხეირო ფორმის ცხვირს.

აი ასე შეიცვალა მენტალიტეტი და დამოკიდებულება პლასტიკური ქირურგიის მიმართ.

პლასტიკური ქირურგიის კვალი, ქრისტეშობამდე პერიოდის სამარხებშიაც არის აღმოჩენილი. ჯერ კიდევ 3 ათასი წლის წინათ, ეგვიპტელები და ინდიელები აკეთებდნენ ტუჩების, ცხვირისა თუ ყურების ფორმის აღდგენის ოპერაციებს. საჭიროების შემთხვევაში კანს ლოყებიდან და შუბლიდან გადანერგავდნენ ხოლმე. სამწუხაროდ, ამ პერიოდიდან, თითქმის არ არსებობს ექიმების ჩანაწერები განხორციელებული ოპერაციებიდან.

შედარებით მეტი ინფორმაცია დაგვიტოვეს ძველმა ბერძნებმა და რომაელებმა. ისინი ატარებდნენ ძვლისა და ქსოვილის აღდგენის ოპერაციებს და გამოცდილების შესახებ ჩანაწერებსაც აკეთებდნენ.

შუა საუკუნეებში ასეთი ოპერაციები აიკრძალა. ამას ეთიკური თვალსაზრისით ამართლებდნენ, სინამდვილეში მთავარი მიზეზი ცრუმორწმუნეობა იყო. ექიმებს, რომელთაც ადამიანის გარეგნობის შეცვლა შეეძლოთ, მწვალებლებად და შარლატანებად მიიჩნეოდნენ.

რენესანსის პერიოდში, მას შემდეგ რაც ანტიკურ ჩანაწერებით ისევ დაინტერესდნენ, კვლავ დაიწყეს ფიქრი დარგის განვითარებისთვის.

მე-18 საუკუნის ბოლომდე ვერ მოხერხდა, რომ პლასტიკური ქირურგიის განვითარების სურვილი და ინტერესი, მხოლოდ სპეციალისტების კი არა, საზოგადოების ინტერესიც ყოფილიყო.

პირველი მსოფლიო იმის შემდეგ, განსაკუთრებით გახშირდა პლასტიკური ოპერაციები. დაჭრილ და დასახიჩრებულ ჯარისკაცებს, ხშირად უკეთებდნენ სხეულის სხვა და სხვა ნაწილის აღდგენის ოპერაციას. აღადგენდდნენ დამწვარ სახეს და სხეულის სხვა ნაწილებს.

             
ასე იხვეწებოდა პლასტიკური ქირურგიია. ანესთეზიის მეთოდის დანერგვის შემდეგ, ახერხებდნენ რთული ოპერაციების ჩატარებას. თუ ადრე პლასტიკური ოპერაციები სიცოხლის შენარჩუნებას ემსახურებოდა, მეოცე საუკუნის შუა ხანებიდან მან გარეგნობის გაუმჯობესების დატვირთვა მიიღო.

1952 წელს, საფრანგეთში ჩამოყალიბდა ,,პლასტიკური ქირურგიის საზოგადოება,,. ამ დროს ამერიკაში უკვე თვალშისაცემად წინ მიდიოდა ეს დარგი.

2000 წლიდან ერთი ორად გაიზარდა პაციენტების რიცხვი. დარგი სულ უფრო და უფრო წარმატებული ხდება. თუმცა იზრდება მომჩივან პაციენტთა რიცხვიც. ასევე, კვლავ ხშირია წარუმატებელი შემთხვევებიც. თუმცა არაერთ ადამიანს გაულამაზა გარეგნობა და შესაბამისად ცხოვრება, პლასტიკური ქირურგის ,,ოქროს ხელებმა,,

დღეს უკვე პლასტიკური ქირურგიის ორი მიმართულება არსებობს:

პლასტიკურ-რეკონსტრუქციული_ დაზიანებული ადგილების, დეფექტების გასწორება
და ესთეტიკური_ გარეგნობის შეცვლა, გაუმჯობესება.

ჩვენს საუკუნეში, ისე გაიზარდა პლასტიკური ქირურგიის მსურველთა რიცხვი, ზოგჯერ გადაჭარბებაც კი ხდება ხოლმე და მასზე დამოკიდებულების შემთხვევებიც ჩნდება. ამ საკითხზე ჩვენ მოგვიანებით ვისაუბრებთ და გიამბობთ და გაჩვენებთ პლასტიკური ქირურგიის როგორც დადებით შედეგებს, ასევე გამოუსწორებელ შეცდომებს.