ერთი ტომ სოიერივით სასაცილო ბიჭი გამახსენდა თბილისი-ბათუმის მატარებლიდან. 2010 წლის ნოემბერი იყო, ღამე... რაღაც კონკურსზე ჩავდიოდი ბათუმში. ცხოვრებაში პირველად სიმპათიური ბიჭი დამიჯდა გვერდით მგზავრობისას... გორში თუ კასპში 3 ბიჭი ამოტანტალდა. პატარები, ასე 16-17 წლისები. ჩემთან ახლოს იყო მათი ადგილები...ეს ტომივით ბიჭი მათ შორის იყო... თავდაჯერებულად გამომხედავდა ხოლმე პერიოდულად. მე, ჩემის მხრივ, ამ სიმპათიური თანამგზავრის ყურადღების მიპყრობას ვცდილობდი, მარა ნურას უკაცრავად... რაღაც დაქსეროქსებულ თაბახებში იყო ჩამძვრალი. ეს ცანცარა ბიჭები სვამდნენ, აი, რომ დიდბიჭობენ ხოლმე ამ ასაკში დალევით, იმნაირად. მერე მღეროდნენ, "ტომმა" ლექსებიც წაიკითხა...თუმცა სრულად არცერთი იცოდა. მერე უცებ მოვიდა და ამ ჩემს თანამგზავრს ადგილის გაცვლა სთხოვა. ესეც ადგა და გაუცვალაა (აუუუუ, გავბრაზდიიიიი!)... ფანჯრის მხარეს დაჯდა. დაჯდა და დაიწყო ტლიკინი, რომ ძალიან ლამაზი თმა მქონდა, თვალები...რომ შევუყვარდი ერთი ნახვით. სასაცილო იყო... მახსოვს, რომ დედა ემიგრანტი ჰყავდა, ბაბო და პაპასთან (ზუსტად ასე თქვა) ცხოვრობდა... მგონი, ბექა ერქვა(უბრალოდ იმდენად ჰგავდა ჩემს წარმოსახვაში არსებულ ტომ სოიერს, მისი ნამდვილი სახელის დამახსოვრება გამიჭირდა)... ღამე გამომეღვიძა... რაღაცნაირი სურნელი ვიგრძენი. მისი პიჯაკი მეფარა (ჰო, პიჯაკი ეცვა დიდი ბიჭივით). სურნელი პიჯაკის საყელოდან მოდიოდა, რომელიც ცხვირთან ძალიან ახლოს იყო, თითქმის მეხებოდა... თვითონ... თვითონ ცერა თითზე დიდბიჭურად ჩამოედო ნიკაპი და კანის ექიმივით მიყურებდა ჭორფლიანი ცხვირის იქით-აქეთ ჩასკუპებული ჭინკებიანი თვალებიდან. ძალიან სასაცილო ბიჭი იყო. ნომერი მითხარიო... გეტყვი, ოღონდ მხოლოდ ერთხელ, ჩქარა და არ ჩაიწერო მეთქი. კარგიო. ვუთხარი ერთხელ, ხმადაბლა და ჩქარ-ჩქარა. დილით გამაღვიძა, სავარცხელი ხომ არ გაქვსო. შევხედე, თმა 0,5-ზე რო გადაიპარსავენ ხოლმე, ეგრე ჰქონდა. გამეცინა, მაგრამ არაფერი ვუთხარი და სავარცხელი ვათხოვე. ძალიან სასაცილოდ "დაივარცხნა"... ჩემი ზურგჩანთა ჩამომატანინა მატარებლიდან ჯენტლმენურად... მეორე დღეს დამირეკა, სად ხარო... ვუთხარი, სადაც ვიყავი. ძალიან მალე ისევ დარეკა და გარეთ გამოსვლა მთხოვა... 2-3 წუთით ვნახე, დრო არ მქონდა... მერე არ მინახავს. რეკავდა ხოლმე, მიყვარხარო... დიდბიჭობდა, მოსწონდა დიდი გოგოს სიყვარული... მერე ნელ-ნელა გავწყვიტე მასთან კონტაქტი... ვცადე უმტკივნეულოდ...ვცადე... სევდიანი ბიჭი იყო, მაგრამ მაინც ძალიან სასაცილო... სახელი და გვარი მაინც მახსოვდეს...

ავტორი: მე-კალ-მე.

2016-04-04.